- буҷул
- [بجل // بجول]1. ниг. буҷулак2. устухони суфтаи лӯндаи соқи гӯсфанд ё буз, ки бо он қимор мебозанд; буҷул задан буҷулбозӣ кардан◊ буҷули касе олчи хестан муваффақият пайдо кардан, барор ёфтани кори (одатан ношоиста ва ҳаром) касе; бахти касе тофтан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.